قهوه فوری در اصل بخش محلول پودر قهوه است زیرا قهوه ۲ بخش محلول و نامحلول دارد. بخش نامحلول حاوی فیبر و سایر ترکیب‌هاست و در اولین مرحله تولید، بخش محلول قهوه وارد آب می‌شود سپس در دستگاه‌های تبخیرکننده یا اوا‍پراتور قرار می‌گیرد، خشک می‌شود و به قسمت بسته‌بندی می‌رود. به همین دلیل وقتی این قهوه را در آب جوش بریزیم، تمام آن در آب حل می‌شود و هیچ بخش نامحلولی باقی نخواهد ماند. در سال ۱۹۰۱ یک محقق ژاپنی به اسم «ساتوری کاتو» در شهر شیکاگو توانست برای اولین بار پودر قهوه فوری را تولید کند. اما تا سال ۱۹۸۸ افراد مبتلا به دیابت نمی توانستند به علت وجود شکر در این محصول، از این نوشیدنی خوشمزه استفاده کنند. با تایید شیرین کننده سوکرالوز که تنها شیرین کننده مشتق از شکر است، توسط سازمان غذا و داروی آمریکا، اکنون قهوه فوری حاوی شکر رژیمی پرطرفدارترین قهوه میان افراد مبتلا به دیابت در آمریکا، کانادا، استرالیا و بیش از ۸۰ کشور دیگر است.