مقاومت به انسولین و نقش آن در بروز و تشدید سندرم تخمدان پلی‌کیستیک (PCOS)

مقاومت به انسولین و نقش آن در بروز و تشدید سندرم تخمدان پلی‌کیستیک (PCOS)

مقاومت به انسولین؛ عامل پنهان در پشت سندرم تخمدان پلی‌کیستیک (PCOS)

مقاومت به انسولین (Insulin Resistance) یکی از اختلالات متابولیکی مهم است که در آن سلول‌های بدن – به‌ویژه در عضلات، کبد و بافت چربی – پاسخ مناسبی به انسولین نمی‌دهند. این ناهنجاری باعث افزایش ترشح انسولین از لوزالمعده (پانکراس) برای حفظ قند خون در محدوده طبیعی می‌شود و به‌تدریج زمینه‌ساز هیپرانسولینمی، اختلال در سوخت‌وساز گلوکز و در نهایت دیابت نوع ۲ می‌شود.
در زنان، Insulin Resistance یکی از عوامل اصلی در بروز و تشدید سندرم تخمدان پلی‌کیستیک (PCOS) به شمار می‌رود. PCOS یکی از شایع‌ترین اختلالات هورمونی در سنین باروری است که با علائمی همچون بی‌نظمی قاعدگی، افزایش سطح آندروژن، ناباروری و تخمدان‌های پلی‌کیستیک شناخته می‌شود. شواهد علمی نشان می‌دهند که در بسیاری از موارد، مقاومت به انسولین زمینه‌ساز اختلالات هورمونی و متابولیکی در PCOS است و توجه به آن، نقش کلیدی در مدیریت مؤثر این سندرم دارد.

مقاومت به انسولین و نقش آن در PCOS

مطابق با یافته‌های مطالعات متعدد، بیش از ۷۰ درصد از زنان مبتلا به سندرم تخمدان پلی‌کیستیک (PCOS) درجاتی از مقاومت به انسولین را تجربه می‌کنند؛ حتی در مواردی که این افراد دارای اضافه ‌وزن نباشند. این امر نشان‌دهنده آن است که بروز PCOS صرفاً به چاقی محدود نمی‌شود و اختلال در عملکرد انسولین می‌تواند به‌صورت مستقل از شاخص توده بدنی (BMI) نیز وجود داشته باشد.

در وضعیت مقاومت به انسولین، افزایش مزمن سطح انسولین در گردش خون، منجر به تحریک بیش‌ازحد سلول‌های تكای تخمدان و در پی آن افزایش تولید آندروژن‌ها می‌شود. علاوه بر آن، انسولین با کاهش سنتز پروتئین متصل‌شونده به هورمون‌های جنسی (SHBG) در کبد، موجب افزایش غلظت آندروژن آزاد در خون می‌گردد. این افزایش سطح آندروژن آزاد با بروز علائمی نظیر پرمویی (هیرسوتیسم)، آکنه، و ریزش مو با الگوی مردانه در بیماران همراه است. از سوی دیگر، هایپر‌انسولینمی ناشی از Insulin Resistance، با ایجاد اختلال در فرآیند رشد و بلوغ فولیکول‌های تخمدانی، موجب توقف تخمک‌گذاری (Anovulation) و بروز بی‌نظمی یا قطع قاعدگی می‌شود. بنابراین، مقاومت به انسولین نه تنها در ایجاد علائم متابولیک بلکه در بروز اختلالات هورمونی مرتبط با PCOS نقش اساسی دارد.

پیامدهای متابولیکی Insulin Resistance

زنانی که با Insulin Resistance و PCOS روبه‌رو هستند، بیشتر در معرض خطر ابتلا به سندرم متابولیک، دیابت نوع ۲، چربی خون بالا، کبد چرب غیرالکلی و بیماری‌های قلبی‌عروقی قرار دارند. بنابراین، درمان به‌موقع و هدفمند مقاومت به انسولین برای پیشگیری از این پیامدهای بلندمدت حیاتی است.

روش‌های درمان مقاومت به انسولین در PCOS

درمان Insulin Resistance معمولاً با تغییر سبک زندگی آغاز می‌شود. کاهش وزن، ورزش منظم و رژیم غذایی با شاخص گلیسمی پایین می‌توانند به‌طور مؤثری حساسیت به انسولین را افزایش دهند و بسیاری از علائم PCOS را بهبود بخشند.

داروی متفورمین نیز یکی از پرکاربردترین داروها در درمان مقاومت به انسولین است. این دارو از تولید گلوکز در کبد می‌کاهد و باعث افزایش جذب گلوکز در بافت‌های محیطی می‌شود. با این حال، بسیاری از بیماران به دلیل عوارض گوارشی به دنبال مکمل‌های طبیعی و جایگزین‌های ایمن‌تر هستند. و یکی از مکمل‌هایی که توجه زیادی را به خود جلب کرده، اینوزیتیول هگزافسفات (IP6) است.

IP6 (اینوزیتول هگزافسفات): ترکیبی طبیعی برای کاهش مقاومت به انسولین

IP6 یا اسید فیتیک، ترکیبی طبیعی است که به طور گسترده در دانه‌ها، حبوبات و غلات کامل یافت می‌شود. این ترکیب از مشتقات اینوزیتول محسوب شده و دارای خواص بیولوژیکی متعددی است که آن را به گزینه‌ای نویدبخش برای درمان Insulin Resistance در PCOS تبدیل کرده‌اند.

مکانیزم عملکرد IP6

1. افزایش حساسیت به انسولین

IP6 با تقویت سیگنال‌دهی گیرنده‌های انسولین در سلول‌ها، باعث افزایش جذب گلوکز در عضله و بافت چربی می‌شود.

2. خاصیت آنتی‌اکسیدانی قوی

مقاومت به انسولین با استرس اکسیداتیو مرتبط است IP6. با کاهش رادیکال‌های آزاد، از آسیب به سلول‌ها و گیرنده‌های انسولین جلوگیری می‌کند.

3. اثر ضدالتهابی

التهاب مزمن با درجه پایین، یکی از عوامل اصلی در مقاومت به انسولین است IP6. با کاهش سیتوکین‌های التهابی، می‌تواند این روند را مهار کند.

4. تنظیم متابولیسم چربی

IP6 بر پروفایل لیپیدی خون نیز اثر مثبت دارد و می‌تواند در کاهش تری‌گلیسیرید و LDL مؤثر باشد.

شواهد علمی

مطالعات اولیه بر روی انسان و مدل‌های حیوانی نشان داده‌اند که IP6 می‌تواند:

  • شاخص مقاومت به انسولین (HOMA-IR) را کاهش دهد.
  • سطح انسولین و قند خون ناشتا را پایین آورد.
  • عملکرد تخمدان را بهبود بخشد.
  • سطح آندروژن‌های سرم را کاهش دهد.
  • باعث تنظیم قاعدگی و بهبود باروری شود.

این یافته‌ها IP6 را به عنوان مکملی چندمنظوره معرفی می‌کنند که نه تنها Insulin Resistance، بلکه بسیاری از علائم PCOS را بهبود می‌بخشد.

مکمل IP6 برند Herbaliogreen

برند Herbaliogreen با تکیه بر پژوهش‌های علمی، مکملی تخصصی و با کیفیت از IP6 تولید کرده است که به‌طور خاص برای بهبود مقاومت به انسولین و کمک به مدیریت PCOS طراحی شده است. این مکمل حاوی دوز مؤثری از IP6 با فرمولاسیونی قابل جذب و منشأ گیاهی است.

ویژگی‌های کلیدی مکمل IP6 برند Herbaliogreen

  • افزایش جذب گلوکز در بافت‌های هدف و بهبود کارایی متابولیسم سلولی
  • کاهش سطح انسولین ناشتا و بهبود شاخص مقاومت به انسولین (HOMA-IR)
  • تنظیم سطح آندروژن‌ها و کمک به تعادل هورمونی و نظم قاعدگی
  • فاقد عوارض گوارشی شایع مرتبط با برخی داروهای شیمیایی نظیر متفورمین

نتیجه‌گیری

مقاومت به انسولین نه‌تنها عاملی تأثیرگذار در شکل‌گیری و پیشرفت سندرم تخمدان پلی‌کیستیک (PCOS) است، بلکه بر سلامت کلی، تعادل هورمونی و باروری زنان نیز اثرات عمیقی می‌گذارد. علاوه بر درمان‌های رایج دارویی مانند متفورمین، امروزه مکمل‌های طبیعی نیز به عنوان گزینه‌های تکمیلی در کنترل Insulin Resistance مورد توجه قرار گرفته‌اند.
در این میان، مکمل IP6 برند Herbaliogreen با عملکرد چندجانبه – از جمله کاهش مقاومت به انسولین، کنترل التهاب مزمن و تنظیم سطح آندروژن‌ها – می‌تواند به عنوان بخشی از یک رویکرد درمانی جامع برای زنان مبتلا به PCOS مطرح شود. با این حال، مصرف این مکمل‌ها باید حتماً با مشورت پزشک متخصص انجام شود تا اثربخشی و ایمنی درمانی به بهترین نحو تضمین شود.

افزایش آگاهی نسبت به نقش مقاومت به انسولین در PCOS، گامی مهم در جهت بهبود کیفیت زندگی و پیشگیری از پیامدهای بلندمدت این اختلال هورمونی محسوب می‌شود.

اینوزیتول ها در سندرم تخمدان پلی کیستیک

اینوزیتول ها در سندرم تخمدان پلی کیستیک

در تخمدان یک خانم سالم، میزان طبیعی مایو اینوزیتول به دی کایرو اینوزیتول، 40 به 1 می باشد. مایواینوزیتول بعنوان یک پیام رسان در داخل سلول عمل می نماید و سبب تحریک هورمون FSH و تولید تخمک بالغ می شود. دی کایرو اینوزیتول، بعنوان مهارکننده آنزیمی به نام آروماتاز عمل می کند. در این مقاله به بررسی اینوزیتول ها در سندرم تخمدان پلی کیستیک می پردازیم.

آروماتاز

آنزیمی که آندروژن ها یا هورمون های مردانه را به زنانه تبدیل می کند. لذا با مهار بیش از اندازه این آنزیم در طی افزایش غیر طبیعی دی کایرو ، میزان هورمون مردانه در بدن خانم ها افزایش می یابد. بنابراین اگر نسبت 40 به 1 برهم بخورد خصوصا در خانم های مبتلا به PCOS، میزان دی کایرو نیز بیشتر می شود و صفات مردانه در خانم ها تظاهر میابد. از سویی، مایواینوزیتول، اثرات متفورمین و کلومیفن سیترات را در خانم های مبتلا به PCOS که در تلاش بارداری هستند، افزایش می دهد.

همه چیز درباره مایواینوزیتول

بطور طبیعی، مایواینوزیتول توسط آنزیمی بنام اپی مراز تبدیل به دی کایرو اینوزیتول می شود و این در شرایطی است که میزان انسولین سرم بسیار قابل اهمیت است. چراکه اگر میزان انسولین بصورت غیر طبیعی بالا یا پایین باشد، در فعالیت انزیم اپی مراز اختلال بوجود آمده و تعادل طبیعی 40 به 1 مایو اینوزیتول به دی کایرو اینوزیتول برهم میخورد. از سویی باید بدانیم که:

  • نسبت مایو اینوزیتول به دی کایرو اینوزیتول داخل پلاسمای خون 40:1 است.
  • در داخل مایع فولیکول تخمدان حدود 100:1 است.

بنابراین نقش ضروری مایو اینوزیتول در تخمدان به واسطه غلظت بسیار بالا (100 ) در اینجا مشخص می گردد.

غلظت مایو اینوزیتول در بافت هایی که مصرف بالای گلوکز دارند مانند قلب و مغز زیاد است. در حقیقت مایو اینوزیتول در واکنش ها و مسیر هایی شرکت می کند که حضورش سبب افزایش جذب گلوکز از خون به داخل سلول شده و به این ترتیب موجب حفظ سطح طبیعی قند خون می گردد. بنابراین اگر نسبت 40:1 پلاسمایی بهم بخورد، نسبت میزان مایو اینوزیتول به دی کایرو اینوزیتول کمتر شده و این امر موجب ایجاد دیابت خصوصا در خانم های مبتلا به کیست تخمدان می گردد. دی کایرو اینوزیتول بیشتر در بافت هایی که قند یا گلوکز کمتری مصرف دارند، مانند کبد، ماهیچه و چربی وجود دارد و سبب متابولیسم و سوختن قند شده که از متابولیسم قند در مسیر گلیکولیز و چرخه کربس،  ATP یا انرژی حاصل می گردد.

عوارض افزایش دی کایرو اینوزیتول

افزایش دی کایرو اینوزیتول سبب افزایش سطوح تستوسترون در خانم های مبتلا به PCOS می گردد.

بطور طبیعی غلظت مایو اینوزیتول در دستگاه تناسلی پستانداران، بسیار بالاتر از پلاسمای خون آن ها می باشد که این امر نشان می دهد که مایواینوزیتول اعمال خاص و مهمی را در سطح تخمدان مانند تسریع انتقال تخمک در مجاری تناسلی انجام می دهد.

بطور کل حضور هر دو مولکول مایو اینوزیتول و دی کایرو اینوزیتول در سطح طبیعی جهت کاهش مقاومت به انسولین و همچنین کاهش شاخص سنجش مقاومت به انسولین(HOMA )، ضروری می باشد.

از آنجائیکه نسبت مایو اینوزیتول به دی کایرو اینوزیتول داخل پلاسمای خون 40:1 و در داخل مایع فولیکول تخمدان حدود 100:1 است. اگر این نسبت برهم بخورد، در پیام رسانی هورمون FSH اختلال بوجود آمده و بنابراین تخمک نارس و نابالغ تولید خواهد شد.

عوارض مصرف متفورمین

مصرف متفورمین سبب ایجاد عوارض گوارشی مانند:

  • اسهال
  • تهوع
  • استفراغ
  • نفخ شکم

می گردد. تجویز ترکیب مایو اینوزیتول و متفورمین، سبب:

  • کاهش عوارض جانبی متفورمین
  • بهبود کیفیت تخمک

می گردد.

فعالیت اپی مراز تحت تاثیر انسولین است. بنابراین وقتی میزان حساسیت به انسولین و یا میزان طبیعی انسولین بهم بخورد، اختلال در عمکرد اپی مراز بوجود می آید. بنابراین مقدار مایو اینوزیتول کمتر و جذب گلوکز که اصولا توسط مایو اینوزیتول انجام می شود، در سلول کمتر می شود و فرد مبتلا به PCOS مبتلا به دیابت می گردد.

مصرف ترکیب مایواینوزیتول و متفورمین در طول دوره درمان، می تواند به تحمل متفورمین در بیمارانی که تحمل کمتری نسبت به خوردن متفورمین دارند، کمک نمایند.

در مطالعه ایی که در سال 2013 بر روی 50 خانم مبتلا به PCOS انجام شد، به مدت سه ماه ، 2000 میلی گرم مایو اینوزیتول به همراه 200 میکروگرم فولیک اسید به منظور بررسی میزان هورمون ها و شاخص های مربوط به بارداری انجام گردید. پس از پایان سه ماه مشخص گردید که میزان LH/FSH ، سطح تستوسترون و انسولین بالای سرم کاهش پیدا کرد و چرخه قاعدگی به حالت طبیعی بازگشت.

نکته

میزان LH/FSH در خانم های مبتلا به , PCOS 2:1 و گاهی 3:1 می باشد. به این معنا که میزان هورمون ,LH 2 تا 3 برابر FSH می گردد . درحالیکه در خانم های سالم نسبت LH به FSH با هم برابر و حدودا 1:1 می باشد.

نتایج مطالعات

مطالعه دیگری در سال 2008 بر روی 20 خانم مبتلا به PCOS انجام شد، به مدت سه ماه، 2000 میلی گرم مایو اینوزیتول به همراه 200 میکروگرم فولیک اسید به منظور بررسی میزان هورمون ها و شاخص های مربوط به بارداری انجام گردید و نتایج بالا بدست آمد.

مطالعه ایی در سال 2017 بر روی 50 خانم مبتلا به PCOS به صورت دو گروه آزمایشی انجام گردید.

  • به گروه اول 1500 میلی گرم متفورمین
  • به گروه دوم 4 گرم مایواینوزیتول + 400 میکروگرم فولیک اسید

داده شد. نتایج بعد از 24 هفته (شش ماه) بررسی گردید. در هر دو گروه BMI، حساسیت به انسولین و چرخه قاعدگی بهبود یافته، این بدین معناست که مایواینوزیتول به اندازه متفورمین تاثیرگذاری مثبت دارد و از سویی عوارض جانبی متفورمین را نیز ندارد.

نکته

از سویی اگر متفورمین به همراه مایواینوزیتول مصرف گردد اثر هم افزایی داشته و همچنین اثرات جانبی متفورمین را نیز کاهش می دهد.

در سال 2017 ، تعداد 60 خانم مبتلا به PCOS مورد بررسی قرار گرفتند. به این صورت که:

  • گروه اول 2000 میلی گرم مایواینوزیتول + 200 میکروگرم فولیک اسید (دو بار در روز)
  • گروه دوم 500 میلی گرم متفورمین (سه بار در روز)

به مدت 6 ماه می دهیم. نتایج نشان داد گروه اول که مایواینوزیتول مصرف کردند میزان تستوسترون و) CRP  پروتئینی که با افزایش التهاب

در بدن، افزایش میابد( ، کاهش یافت . (یعنی میزان تستوسترون و التهاب در بدن آنها با مصرف مایو اینوزیتول کاهش پیدا کرد).

در مطالعه ایی مبنی بر تحقیق بر روی 46 خانم مبتلا به PCOS و BMI>30 ، به مدت 24 هفته ، به نسبت 40:1 مایو اینوزیتول به دی کایرو اینوزیتول داده شد. نتایج پس از شش ماه نشان داد که میزان حساسیت به انسولین و عملکرد تخمدان در طی کاهش هورمون LH در نسبت LH/FSH ، و همچنین کاهش تستوسترون بدون هیچ عارضه جانبی مشاهده شد. بنابراین سیکل قاعدگی تنظیم و تخمک گذاری به صورت طبیعی انجام شد.

میزان 100:1 مایواینوزیتول به دی کایرو اینوزیتول در مایع فولیکولار، سبب بهبود کیفیت بلاستوسیت (سلول تخم) می شود.

افزایش بیش از اندازه دی کایرو اینوزیتول از دو طریق سبب افزایش تستوسترون می شود. در سلول های تکای تخمدان (Theca) ، سبب مداخله در عمکرد انسولین می شود و در سلول های گرانولوزا می تواند بعنوان مهار کننده آنزیم آروماتاز عمل نماید و افزایش آن، در هر دو حالت سبب افزایش تستوسترون گردد.

آروماتاز

آنزیمی که آندروژن ها یا هورمون های مردانه را به زنانه تبدیل می کند. لذا با مهار بیش از اندازه این آنزیم در طی افزایش غیر طبیعی دی کایرو اینوزیتول ، میزان هورمون مردانه در بدن خانم ها افزایش می یابد. سلول های فولیکول از دو گروه سلول تکا و گرانولوزا تشکیل شده اند.

در مطالعه ایی مشخص گردید که خانم هایی که از تنها کلومیفن سیترات جهت انجام تخمک گذاری استفاده کرده اند و نتیجه ایی نگرفته اند. پس از مصرف مایواینوزیتول به همراه کلومیفن سیترات در طی سه چرخه قاعدگی، مقاومت به کلومیفن سیترات کاهش پیدا کرد، همچنین سرعت میزان تخمک گذاری بالا رفت و بهبود در روند بارداری در این افراد مشاهده شد.

هنگامی که مایواینوزیتول و دی کایرواینوزیتول در دوز 40:1 (مشابه دوز در سرم خون یک خانم سالم) تجویز گردد. اثرات مثبت بیشتر و قابل ملاحظه ایی در زمینه بارداری مشاهده می گردد.

منابع

Inositols in Polycystic Ovary Syndrome: An Overview on the Advances. Fabio Facchinetti 1Vittorio Unfer 2Didier Dewailly 3Zdravko A Kamenov 4Evanthia Diamanti-Kandarakis 5Antonio Simone Laganà 6John E Nestler 7Christophe O Soulage 8Group of ‘Inositol in PCOS and Reproduction’. DOI: 10.1016/j.tem.2020.02.002