ديابت سندرومي است که به واسطه متابوليسم غيرطبيعي چربي، پروتئين و کربوهيدرات به وجود آمده و باعث فقدان نسبي يا کامل انسولين در بدن و عدم کنترل قند خون شده که بالا رفتن سطح گلوکز در خون مشخص ميشود. نوع ديگر، در اثر بالا رفتن مقاومت سلولي به انسولين ايجاد شده و شکل بعدي، در زنان حامله رخ داده که سازگاري غيرعادي با گلوکز و ضعف در کنترل قند خون را سبب می شود. شيوع اين بيماري، در کشورهاي در حال توسعه به دلایل مختلفي از قبيل:
- رشد جمعيت
- سن
- کم تحرکي
- غذاي ناسالم
افزايش پيدا کرده است. اين افراد اغلب در سنين متوسط هستند. عوارض ديابت ميتواند ارگانهاي مختلف بدن، از جمله دهان را درگير کند. در این مقاله، ارتباط کنترل قند خون و خشکی دهان بررسی میشود.
ضایعات دهانی افراد دیابتی
از ضايعات دهاني که در اثر ديابت ممکن است در دهان تظاهر يابند، ميتوان پريودنتيت و خشکي دهان را نام برد. ديابت با کنترل قند خون به گونه ایی ضعیف، ميتواند سبب ايجاد تخريب غدد بزاقي و در نتيجه خشکي دهان شود که متعاقب آن، عوارض متعددي از قبيل:
- تحريک پذيري مخاط خشک
- زخم هاي مينور
- رشد بيش از حد ميکروارگانيزم هايي مثل قارچ هاي فرصت طلب از قبيل کانديدا
- افزايش گلوکز مايع شيار لثه
- بالا رفتن ميزان پوسيدگي هاي دنداني
- افزايش تجمع پلاک
ايجاد شوند. خشکي دهان يک عارضه ناراحت کننده ديابت بوده که ميتواند باعث کاهش کيفيت زندگي فرد شده و با ضعف در کنترل قند خون و داروهاي مصرفي که باعث کم کاري غدد بزاقي ميشوند، ارتباط دارد. نوروپاتي هاي سيستم اتونوم نيز يکي ديگر از عوارض ديابت بوده که بر روي ترشح بزاق تاثير ميگذارد و باعث کاهش آن ميشود، زيرا جريان بزاق به وسيله مسيرهاي سمپاتيک و پاراسمپاتيک کنترل ميشود. ديابت تظاهرات دهاني زيادي مانند:
- سوزش دهان
- تغيير در بهبود زخم
- خشکي دهان
- افزايش بروز عفونت
- عفونتهاي کانديدايي
- بزرگ شدگي دو طرفه غده بزاقي
دارد. بنابراین در صورت ابتلای فرد به دیابت و ضعف در کنترل قند خون، امکان ظهور خشکی دهان به سبب کم کاری غده بزاقی وجود دارد که بهتر است فرد مبتلا در این خصوص با پزشک متخصص مشورت نماید.