تأثیر ال کارنیتین و رژیم کاهش وزن بر شاخص های تن سنجی در زنان مبتلا به استئوآرتریت زانو

استئوآرتریت یکی از رایج ترین بیماری های مزمن مفصلی است که شیوع آن رو به فزونی دارد. این بیماری در زنان،  به علت داشتن بافت چربی و فاکتورهای التهابیِ بیشتر، شیوع زیادتری دارد.

عوامل موثر بیماری استئوآرتریت

از جمله این عوامل ژنتیک و محیط (رژیم غذایی، چاقی، فعالیت فیزیکی و آسیب های مفصلی) است. که در ابتلا به بیماری استئوآرتریت موثر است. نداشتن رژیم غذایی مناسب منجر به افزایش وزن و ایجاد فشار مکانیکی بر روی مفاصل زانو میشود. مطالعات نشان می دهد افراد با نمایة تودة بدنی بیشتر از 30 ، چهاربرابر بیشتر در معرض ابتلا به استئوآرتریت هستند.

تاثیر کاهش وزن بر بهبود بیماری

در زنان مبتلا به استئوآرتریت به ازای هر 2 کیلوگرم کاهش وزن، 7% از فشار بر روی مفصل کاسته میشود. همین کاهش فشار مکانیکی بر روی زانو از تخریب بیشتر غضروف جلوگیری میکند. هم چنین در بهبود بیماری استئوآرتریت نقش دارد.

تاثیرال کارنیتین در درمان و بهبود بیماری استئوآرتریت

مکمل یاری با ال کارنیتین در درمان استئوآرتریت در حیطه تغذیه بسیار مورد توجه قرار دارد. ال  کارنیتین با کاهش استیل کوا در متابولیسم گلوکز نقش دارد و باعث افزایش سوخت وساز انرژی میشود. همچنین با تسهیل ورود اسید چرب به درون میتوکندری به اکسیداسیون اسیدهای چرب کمک میکند و از سطوح چربی بدن می کاهد. همین تأثیرات ال  کارنیتین بر قند و چربی میتواند در بهبود سریعتر استئوآرتریت زانو نقش داشته باشد.

روش پیشگیری و درمان استئوآرتریت

مطالعات حیوانی و برون تنی نشان داده اند که ال  کارنیتین با افزایش تکثیر سلولهای غضروف، تولید ATP و ترمیم سلولهای آسیب دیده، به پیشگیری و درمان استئوآرتریت یاری میرساند. مطالعه ای که بر روی 120 بیمار انجام شد، مکمل یاری ال کارنیتین به بیماران مبتلا به استئوآرتریت میزان درد و علائم بالینی کاهش یافت.

تاکنون مطالعه ای که تأثیر همزمان رژیم غذایی کاهش وزن و ال  کارنیتین را در این بیماری بررسی کرده باشد، انجام نشده است. همچنین با توجه به شیوع بالای استئوآرتریت به ویژه در زنان و ناتوانی های حاصل از آن و با عنایت به مطالعات انسانی اندک درباره اثر ال  کارنیتین در بهبود استئوآرتریت، هدف این مطالعه بررسی تأثیر مکمل ال  کارنیتین بر شاخص های تن سنجی در زنان چاق مبتلا به استئوآرتریت زانو تحت رژیم کاهش وزن است.

روش مطالعه

شرایط ورود به مطالعه عبارتند از: نمایه توده بدنی بیشتر از 25 ، سن 45 تا70 سال، عدم مصرف مکمل طی سه ماه گذشته، نداشتن رژیم کاهش وزن طی 3 ماه گذشته، شرکت نکردن در برنامه مداخله ای دیگر، علاقه مند به کاهش وزن، عدم ابتلا به بیماری قلبی، کبدی، کلیوی و دیابت، کم کاری تیروئید، نداشتن سابقه آرتریت روماتویید و جراحی. پس از تکمیل فرم رضایت نامه آگاهانه، شرکت کنندگان در مطالعه به طور تصادفی به دو گروه مداخله (21 نفر) و کنترل ( 22 نفر) تقسیم شدند.

به افراد در گروه مداخله روزانه یک عدد قرص 1000 میلیگرم ال – کارنیتین به همراه رژیم کاهش وزن و به افراد گروه کنترل نیز قرص های مشابه از نظر رنگ، شکل و وزن به همراه رژیم کاهش وزن به مدت 12 هفته تجویز گردید. به بیماران توصیه شد که قرص ها را بعد از ناهار یا صبحانه مصرف کنند. قرص ها حاوی 1000 میلیگرم ال  کارنیتین بود. برای رژیم کاهش وزن ابتدا برای هر فرد انرژی روزانه با استفاده از فرمول هریس بندیکت محاسبه شد و کل انرژی مصرفی فرد با احتباس ضریب فعالیت و ضریب انرژی حاصل از مصرف غذا محاسبه گردید.

هر فرد در طول 12 هفته، باید 90 عدد کپسول مصرف میکرد. برای اطمینان از مصرف قرص ها، آنها را در قوطی های سی عددی بسته بندی میکردند و از مراجعه کنندگان خواسته میشد ظرف خالی قرص ها را در مراجعة بعدی در ماه آینده تحویل دهند و در هر ماه مراجعه یک قوطی به فرد داده می شد.

در مطالعة حاضر اگرچه دور کمر و دور باسن ،BMI  و وزن در هر دو گروه به طور معنادار کاهش یافت. تفاوت معنادار بین دو گروه فقط درمورد تفاوت تغییرات دور کمر دیده شد.

تاثیر افزایش وزن

افزایش وزن با ایجاد عوامل التهابی باعث پیشرفت بیماری استئوآرتریت میشود. علاوه بر این در ناحیة زانو فشار مکانیکی حاصل از اضافه وزن درد بیشتری را در ناحیة زانو ایجاد می کند. ال  کارنیتین با تسهیل عبور اسیدهای چرب از غشای میتوکندری سبب افزایش بتا اکسیداسیون می شود. هم چنین سطوح اسید چرب خون را کاهش میدهد. بدین ترتیب، کاهش وزن هم از فشار مکانیکی می کاهد و هم سطوح التهابی را کم میکند.

در تحقیق حاضر، به علت داشتن رژیم کاهش وزن تغییرات معنادار در شاخص های تن سنجی در هر دو گروه، به جز نسبت دور کمر به دور باسن، دیده شد. اما در گروه مداخله، 1000 میلی گرم ال  کارنیتین فقط سبب تغییرات معنادار در اندازة دور کمر شد. شاید دوز و مدت زمان بیشتر مداخله بتواند سبب تغییر معنادار در نتایج مطالعه شود. مطالعة حاضر نشان داد 1000 میلی گرم ال  کارنیتین خوراکی میتواند سبب کاهش معنادار در اندازة دور کمر شود.